Depresja poporodowa to najczęstsze zaburzenie psychiczne występujące w okresie połogu.
Może mieć różne nasilenie – łagodne, ostre, ciężkie, przewlekłe.
Rodzaje depresji poporodowych
Możemy wyróżnić trzy rodzaje stanów depresyjnych poporodowych:
BABY BLUES
- dotyczy od 50-80% kobiet, pojawia się między 1 a 14 dniem po porodzie;
- pojawiające się objawy to: obniżony nastrój, płacz, drażliwość, nerwowość, lęk, labilność nastroju, zaburzenia zasypiania, zmniejszenie apetytu;
- powinien ustąpić do 3 miesiąca, nie wymaga leczenia psychiatrycznego, wymaga wsparcia i zapewnienia poczucia bezpieczeństwa.
DEPRESJA POPORODOWA
- dotyczy około 10-20% kobiet po porodzie;
- pojawia się najczęściej w 1 lub 2 miesiącu po urodzeniu dziecka;
- do objawów charakterystycznych dla tego typu depresji należą:
smutek, przygnębienie (pojawiające się pod koniec dnia), odczucie nieudolności, niemożności poradzenia sobie, połączone z nerwowością, drażliwością, niepokojem i dużą męczliwością.
Dodatkowo niepowodzenia w radzeniu sobie z dzieckiem i własnym macierzyństwem powodują odczucie bezsilności, i z tym związane wyrzuty sumienia, poczucie winy, zmniejszenie szacunku do siebie oraz obniżenie samooceny. Na pierwszy plan wybijać się może także nieadekwatny lęk o zdrowie dziecka, uczucie nadmiernego przejmowania się sytuacją oraz przesadna troska o własne zdrowie. Dodatkowo nadmierne zmęczenie i wyczerpanie, mogą powodować osłabienie koncentracji uwagi i zaburzenia zapamiętywania. Dochodzi także do zmniejszenia popędu seksualnego.
Matka chorująca na depresję nie jest w stanie szybko zareagować na potrzeby dziecka. Mimo dużej chęci i potrzeby zatroszczenia się o dziecko, często kobieta nie wie co ma zrobić, jak powinna zachować się wobec dziecka, gdy płacze, gdy jest niespokojne. Czasami płacz dziecka tłumaczy sobie jako wyraz skargi dziecka na nią, jako na złą matkę, niezdolną do zrozumienia potrzeb dziecka i umiejętnego ich zaspokojenia. Bywa, że nie potrafi przewinąć dziecka, a wszelkie zabiegi pielęgnacyjne wokół niego wydają się jej wysiłkiem nie do udźwignięcia. Stąd pojawiają się myśli, że lepiej dziecko zostawić, niech ktoś inny się nim zaopiekuje, ktoś kto lepiej i sprawniej to zrobi, kto będzie dla niego lepszym opiekunem.
Warto zwrócić uwagę, że depresja poporodowa, znacznie utrudnia kobiecie funkcjonowanie. Kłopoty ze zdrowiem psychicznym przysparzają jej wiele cierpienia i wywierają na nią bardzo duży wpływ.
- depresja porodowa wymaga leczenia – farmakologicznego i psychoterapeutycznego. Niezbędna jest także pomoc rodziny, nie tylko w procesie leczenia, ale także w opiece nad dzieckiem, której w początkowej fazie choroby, kobieta może nie móc sprawować.
PSYCHOZA POPORODOWA
- to ciężkie schorzenie psychiczne uznawane za stan nagły w psychiatrii,
- najczęściej pojawia się w ciągu kilku dni po porodzie
- do objawów charakterystycznych należą: dziwaczne zachowania kobiety, które wcześniej nie miały miejsca, urojenia nihilistyczne, urojenia wielkościowe, omamy słuchowe, omamy wzrokowe. Niestety jest to stan w którym matka może popełnić samobójstwo razem z dzieckiem, tzw. samobójstwo rozszerzone.
- matka w tej chorobie wymaga ochrony przed zagrożeniem i specjalistycznej pomocy. Leczenie powinno odbywać się w warunkach szpitalnych.
