Depresja to choroba.
Jest coraz powszechniej występującym zaburzeniem psychicznym, z bogatą psychopatologią. Niestety jest też chorobą śmiertelną, gdyż towarzyszące jej myśli samobójcze, mogą prowadzić do czynów samobójczych i śmierci osoby chorującej. Dlatego też wymaga leczenia, a osoba chorująca pomocy i wsparcia. Można przyjąć, że depresja jest chorobą dotyczącą całej rodziny, gdyż to ona jest niezbędna osobie chorującej jako wsparcie w procesie zdrowienia.
Rodzaje depresji
Wyróżniamy trzy rodzaje depresji: lekką, umiarkowaną i głęboką (ciężką).
Podstawowe kliniczne objawy depresji, wg. Klasyfikacji Chorób ICD-10:
- OBNIŻONY NASTRÓJ – pojawiający się rano i utrzymujący się przez większą część dnia, prawie codziennie, niezależnie od okoliczności; poczucie smutku i przygnębienia;
- UTRATA ZAINTERESOWANIA DZIAŁANIAMI, które zazwyczaj sprawiają przyjemność, lub zanik odczuwania przyjemności – czyli zobojętnienie emocjonalne (anhedonia);
- OSŁABIENIE ENERGII lub szybsze męczenie się.
Ważne są również takie objawy dodatkowe, jak:
- zaburzenia snu (wczesne budzenie się),
- myśli samobójcze,
- problemy z pamięcią i koncentracją,
- utrata wiary w siebie i/lub pozytywnej samooceny,
- poczucie winy (nadmierne i zwykle nieuzasadnione),
- spowolnienie psychoruchowe (rzadziej pobudzenie),
- zmiany łaknienia (częstsze zmniejszenie apetytu) i masy ciała.
Muszą pojawić się co najmniej 2 podstawowe objawy tej choroby oraz minimum dwa objawy dodatkowe, spośród wymienionych powyżej, aby można było zdiagnozować chorobę. Ponadto objawy powinny utrzymywać się przynajmniej przez dwa tygodnie.
Osoba chorująca na depresję jest osobą cierpiącą. Nie wolno tego cierpienia bagatelizować.
Na szczęście jest chorobą, którą można leczyć.
Leczenie polega na łączeniu farmakoterapii i psychoterapii. Dlatego osoba chorująca powinna być pod opieką lekarza psychiatry i brać udział w regularnej psychoterapii.
