Dzieciństwo i dorastanie to fundamenty dla naszego dalszego życia. Wszystko co spotyka w tym okresie dziecko, doświadczenia i relacje z innymi, ma znaczenie dla jego dalszego życia. Jak wiemy, bodźców i osób, które wpływają na rozwój dziecka jest bardzo wiele. Nie zawsze są one dla dziecka korzystne, i wtedy dziecko doświadcza trudnych dla siebie sytuacji. Czasami okazuje się, że dziecko jest zbyt „kruche” aby podołać nawet codziennym wyzwaniom i wynika to z jego struktury psychicznej, a nie otoczenia.
Biorąc te aspekty pod uwagę warto zadbać i stworzyć dziecku warunki, aby mogło poradzić sobie z sytuacjami i trudnościami, jeśli samo jeszcze ma zbyt mało zasobów, by samodzielnie stawiać im czoła. Temu może służyć psychoterapia.
Sytuacje w jakich warto, aby dziecko lub nastolatek mieli możliwość ze skorzystania z pomocy psychoterapeutycznej to:
- Małe dzieci:
– moczenie nocne,
– kłopoty z jedzeniem,
– kłopoty ze spaniem,
– napady złości i agresji, skierowanej do siebie lub innych – gryzienie, uderzanie głową o przedmioty twarde, wyrywanie sobie włosów,
– kłopoty z kontrolowanie zwieraczy (wstrzymywanie kupy, trudności z odpieluchowaniem),
– lęki nocne,
– strach przed pozostaniem bez rodziców (przedłużający się lęk separacyjny),
– nieśmiałość – trudność w nawiązywaniu kontaktu z innymi – dorosłymi i dziećmi,
– powtarzające się, natrętne czynności, które uniemożliwiają dziecku codzienne funkcjonowanie i podejmowanie innych aktywności.
- Starsze dzieci i nastolatki:
– nieśmiałość – trudności w nawiązywaniu przyjaźni i wchodzeniu w grupy rówieśnicze,
– poczucie osamotnienia,
– obniżony nastrój i długo utrzymujący się smutek,
– negatywne myślenie o sobie,
– poczucie przygnębienia,
– uczucie zwątpienia i utraty sensu życia,
– myśli samobójcze,
– trudności w radzeniu sobie z emocjami – złość, smutek, zazdrość, lęk, niepokój,
– kłopoty z utrzymanie dłuższych i bliższych relacji z rówieśnikami,
– doświadczenie wykluczenia z grupy rówieśniczej, izolacji,
– agresja wobec siebie (autoagresja – samookaleczenia, wyrywanie sobie włosów) oraz innych (zachowania przemocowe wobec rówieśników),
– zaburzenia odżywiania – nadmierne objadanie się, brak łaknienia, prowokowane wymioty,
– zaburzenia obrazu własnego ciała,
– problem z określeniem swojej tożsamości,
– powtarzające się, natrętne czynności, które uniemożliwiają dziecku codzienne funkcjonowanie i podejmowanie innych aktywności.
